دهم اکتبر روز جهانی مبارزه علیه اعدام است. نخستین بار در سال ۲۰۰۳ در اروپا این
روز بعنوان اقدامی در دفاع از حرمت انسانی، « روز جهانی علیه اعدام » نامیده شد. طبق آمارهای منتشر شده بیش از نود درصد اعدام ها در جهان تنها در شش کشور
چین، ایران، عربستان سعودی، ایالات متحدۀ آمریکا و یمن شکل گرفته است.
.
اعدام قتل عمد دولتی است و در همه جای دنیا باید مطلقا ممنوع شود. لغو مجازات اعدام
و ارزش نهادن به جان انسان، اولین گام در مبارزه با فرهنگ آدمکشی در جامعه است. مجازات
اعدام شنیع ترین شکل قتل عمد است، چون یک نهاد سیاسی، با اعلام قبلی، از قول جامعه،
و در نهایت حق بجانبی و خونسردی، تصمیم به کشتن کسی میگیرد و روز و ساعت واقعه را هم
اعلام میکند. در جامعه ای که کشتن انسانها مطابق قانون مجاز باشد، هرگز نمیتوان جلوی
تکرار همین عمل در میان اتباع جامعه را گرفت. اعدام خود یک رقم بزرگ در آمار قتل و
جنایت است.
در طول سی و چند سال گذشته درصد مجازات
اعدام در ایران به شدت افزایش یافته و بیشترین آمار اعدام نوجوانان و جوانان در جهان
متعلق به کشورما است. به جوخه مرگ سپردن صدها نفر از اعضا و هواداران سازمان های سیاسی
تنها به جرم دگر اندیشی و مبارزه سیاسی در مدتی کوتاه پس از انقلاب ضد استبدادی بهمن
و یا اعدام بیش از پنج هزار نفر از زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ و هم چنین اعدام صدها
نفر از متهمان به قاچاق مواد مخدر از جمله موارد نقض شدید حقوق بشر در ایران است.
در چند سال اخیر باز هم شاهد رشد تصاعدی اعدام در ایران هستیم و هفته ای نیست که
رسانه های حکومتی اعم از تلویزیون ، رادیو ، روزنامه ها خبر از اعدام ندهند. در طی
چند سال گذشته بود که پس از یک وقفه کوتاه اعدام زندانیان سیاسی
مجددا آغاز گردید و تا به حال قربانیان آن آقایان اسماعیل محمدی ، حجت زمانی ، محمد
پنجوینی ، عزیز خلکانی ، مسعود شوکه ، صلاح محمودی ، عبدالله سلیمانی ، علی مطیری نژاد،
مالک بنی تمیم،عبدالامیر فرج الله چعب، محمد چعب پور، علیرضا عساکره و خلف خذیری
یعقوب مهرنگاه ، عالی صامری ، احسان فتاحیان ، فصیح یاسمنی ، حسین خضری ، فرزاد
کمانگر ، مهدی اسلامیان ، شیرین علم هولی ، علی حیدریان ، فرهاد وکیلی و .. بوده اند.
که باعث موجی از نفرت و انزجار عمومی در ایران و جهان گردید و همچنین با اعتراضات گسترده
بین المللی مواجه بود.
در طول حاکمیت رژیم جمهوری اسلامی این دوران بیشترین اعدامهای سیاسی را داشته
که به طور چشمگیری این اعدامهای سیاسی در مناطق کردنشین و از فعلان سیاسی کرد
بودند.
هر چند اعدامهای سیاسی در کردستان، تنها
به تاریخ سیاسی ایران معاصر و استقرار حکومت جمهوری اسلامی محدود نمی‌شود اما بیشترین
تعداد اعدام‌ها در این دوره بوده است، نخستین اعدامهای کردستان در این دوران باز می‌گردد
به ۵ شهریور ۱۳۵۸. پس از آن و تنها تا سال ۱۳۷۰، ۸۳۲ نفر در کردستان تیرباران شدند.
برای پایان دادن به صحنه های دردناک گرفتن جان انسان ها، برای پایان دادن به رعب
و وحشت در جامعه، برای والا نگه داشتن حرمت انسانی، برای دفاع از اسیران بی دفاع، باید
یک صدا شد و این صدا را به فریادی گسترده در عرصه جهانی تبدیل نمود که:« ما خواهان
پایان دادن به حکم اعدام هستیم». بنابراین، همگام با خواسته های جامعه که مخالف مجازات
اعدام و خواهان لغو این مجازات ضد انسانی هستند، ما به عنوان تعدادی از نهادهای
مدنی در کردستان ، همگام با فعالان حقوق بشر در ایران برای پاسخ دادن به خواسته های
به حق جامعه ایران اقدام به تهیه فراخوانی نموده ایم که خواستار لغو مجازات اعدام در
ایران هستیم، و از کلیه نمایندگان و فعالان
و سازمان های حقوق بشری جهانی می خواهیم برای توقف هر چه سریعتر اجرای حکم اعدام در
ایران، از اهرم های فشار بیشتری علیه نظام جور و ستم جمهوری اسلامی بهره بجویند.
در پایان ضمن گرامیداشت این روز و مبارزه بی وقفه برای پایان صدور و اجرای حکم
و با تاکید مجدد در مخالفت با اعدام شهروندان تحت هر اتهامی، خواهان حذف حکم اعدام
از قوانین جزائی ایران هستیم. این سه نهاد همچنین مجامع حقوق بشری و جامعه جهانی را
نسبت به نجات جان 30 زندانی سیاسی کرد که در انتظار اجرای حکم اعدام بسر می برند فرا
می خواند.
کمپین دفاع از
زندانیان سیاسی و مدنی
انجمن زندان آذر مهر
کردستان
اتحادیه ی خانواده
های فعالان در بند کورد
18 مهرماه سال 1391
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر